تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار برای تشخیص COVID-19 چه هستند؟

هدف تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار (rapid point-of-care tests)، تأیید یا منتفی دانستن وجود عفونت COVID-19 در افراد با یا بدون نشانه‌های COVID-19 است. آنها:

- قابل حمل هستند، بنابراین می‌توان از آنها در هر جایی که بیمار حضور دارد (در محل مراقبت از وی) استفاده کرد؛

- استفاده از آنها، با حداقل میزان تجهیزات اضافی یا مراحل پیچیده آماده‌سازی، آسان است؛

- هزینه کمتری نسبت به تست‌های استاندارد آزمایشگاهی دارند؛

- به یک اپراتور متخصص یا شرایط انجام ویژه نیاز ندارند؛ و

- نتایج را بلافاصله ارائه می‌دهند.

ما دو نوع تست تجاری و در دسترس سریع قابل انجام را در بالین بیمار، یعنی تست‌های آنتی‌ژن و مولکولی، در نظر گرفتیم. تست‌های آنتی‌ژن پروتئین‌های موجود را روی ویروس شناسایی می‌کنند؛ آنها شبیه کاست‌ها یا جعبه‌های کوچک پلاستیکی یک بار مصرف هستند، شبیه تست‌های بارداری. تست‌های سریع مولکولی مواد ژنتیکی ویروس را به روشی مشابه روش‌های آزمایشگاهی، اما با استفاده از دستگاه‌های کوچک‌تر که حمل‌ونقل یا تنظیم آنها در محیط خارج از آزمایشگاه تخصصی آسان است، تشخیص می‌دهند. هر دو تست، نمونه‌های بینی یا گلو را آزمایش می‌کنند.

چرا این سوال مهم است؟

افراد مشکوک به ابتلا به COVID-19، باید به سرعت بدانند که به عفونت آلوده شده‌اند یا خیر، تا بتوانند خود را ایزوله کنند، تحت درمان قرار گیرند، و به افرادی که در تماس نزدیک با آنها قرار داشته‌اند، اطلاع دهند. در حال حاضر، عفونت COVID-19 توسط یک تست آزمایشگاهی به نام RT-PCR تأیید می‌شود، که به تجهیزات تخصصی نیاز دارد و حداقل 24 ساعت برای آماده شده نتیجه آن طول می‌کشد.

تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار می‌توانند دسترسی افراد، با و بدون نشانه، بیشتری را به تست، به ویژه در مکان‌های دیگری به غیر از مراکز مراقبت سلامت، فراهم آوردند. در صورت دقیق بودن این تست‌ها، تشخیص سریع‌تر عفونت به افراد این امکان را می‌دهد تا با سرعت بالاتری، اقدام مناسب را در جهت احتمال کاهش انتشار COVID-19 انجام دهند.

ما می‌خواستیم چه چیزی را پیدا کنیم؟

ما می‌خواستیم بدانیم تست‌های سریع آنتی‌ژن و مولکولی قابل انجام در بالین بیمار که به صورت تجاری در دسترس قرار دارند، آنقدر دقیق هستند كه بتوانند به‌طور قابل اعتمادی عفونت COVID-19 را تشخیص دهند یا خیر، و بدانیم كه دقت آنها در افراد با و بدون نشانه متفاوت است یا خیر.

‌ما‌‎ چه کاری را انجام دادیم؟

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که دقت هر نوع تست سریع آنتی‌ژن یا مولکولی قابل انجام را در بالین بیمار که به صورت تجاری در دسترس هستند، در افرادی اندازه‌گیری کردند که از نظر ابتلا به COVID-19 با استفاده از RT-PCR تست شده‌اند. افراد می‌توانستند در بیمارستان یا در سطح جامعه تحت آزمایش قرار گرفته باشند. مطالعات می‌توانستند افراد را با یا بدون حضور نشانه‌ها تست کرده باشند.

تست‌ها باید از حداقل تجهیزات استفاده کرده باشند، به‌طور ایمن و بدون خطر انتقال عفونت از نمونه انجام شده باشند، و نتایج آنها طی دو ساعت از جمع‌آوری نمونه در دسترس قرار گرفته باشند.

آنچه ما یافتیم

ما 64 مطالعه را در این مرور وارد کردیم. آنها در مجموع 24,087 نمونه بینی یا گلو را بررسی کردند؛ COVID-19 در 7415 مورد از این نمونه‌ها تأیید شد. مطالعات 16 تست مختلف آنتی‌ژن و پنج تست مختلف مولکولی را بررسی کردند. آنها عمدتا در اروپا و آمریکای شمالی انجام شدند.

نتایج اصلی

تست‌های آنتی‌ژن

در افراد مبتلا به COVID-19 تأیید شده، تست‌های آنتی‌ژن توانستند عفونت COVID-19 را در 72% افراد دارای نشانه، در مقایسه با 58% از افراد بدون نشانه، به درستی تشخیص دهند. تست‌ها در هفته اول پس از اولین بروز نشانه‌ها بیشترین دقت را نشان دادند (به‌طور متوسط 78% از موارد تأیید شده تست آنتی‌ژن مثبت داشتند). دلیل این امر شاید این باشد که افراد در روزهای اول پس از آلودگی بیشترین میزان ویروس را در بدن خود حمل می‌کنند.

در افرادی که به COVID-19 مبتلا نبودند، تست‌های آنتی‌ژن عفونت را در 99.5% افراد دارای نشانه و 98.9% افراد بدون نشانه به درستی رد کردند.

برندهای مختلف تست‌ها از نظر دقت متفاوت بودند. نتایج تجمعی برای یک تست (SD Biosensor STANDARD Q)، مطابق با استانداردهای سازمان جهانی بهداشت (WHO) و «قابل قبول» برای تأیید و رد وجود COVID-19 در افراد با علائم و نشانه‌های COVID-19 بود. دو تست دیگر (Abbott Panbio و BIONOTE NowCheck) در حداقل یک مطالعه، استانداردهای قابل قبول WHO را داشتند.

با استفاده از نتایج خلاصه برای SD Biosensor STANDARD Q، اگر 1000 نفر دارای نشانه بیماری تست آنتی‌ژن را انجام دهند، و 50 (5%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 باشند:

- تست 53 نفر برای COVID-19 مثبت خواهد بود. از این تعداد، 9 (17%) نفر مبتلا به COVID-19 نیستند (نتیجه مثبت کاذب).

- تست 947 نفر برای COVID-19 منفی می‌شود. از این تعداد، 6 (0.6%) نفر حتما مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).

در افراد بدون نشانه COVID-19 انتظار می‌رود تعداد موارد تأیید شده بسیار کمتر از افراد دارای نشانه بیماری باشد. با استفاده از نتایج خلاصه برای SD Biosensor STANDARD Q در یک جمعیت بزرگ‌تر 10,000 نفری و بدون نشانه بیماری، که 50 (0.5%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 باشند:

- تست 125 نفر برای COVID-19 مثبت خواهد بود. از این تعداد، 90 (72%) نفر مبتلا به COVID-19 نیستند (نتیجه مثبت کاذب).

- تست 9,875 نفر برای COVID-19 منفی می‌شود. از این تعداد، 15 (0.2%) نفر حتما مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).

تست‌های مولکولی

اگرچه نتایج کلی در تشخیص و رد وجود COVID-19 خوب بود (95.1% از عفونت‌ها به درستی تشخیص داده شد و 99% به درستی رد شد)، 69‌% از مطالعات به جای استفاده از تست‌ها در بالین بیمار، از آنها در آزمایشگاه‌ها استفاده کردند و تعداد اندکی از مطالعات مطابق با دستورالعمل‌های تولید کننده تست انجام شدند. بیشتر داده‌ها مربوط به تست‌های ID NOW و Xpert Xpress هستند. ما به یک تفاوت بزرگ در تشخیص COVID-19 بین دو تست رسیدیم، اما نمی‌توان اطمینان داشت که نتایج به همان صورت در شرایط واقعی هم ثابت خواهند ماند. ما نتوانستیم تفاوت‌های موجود را میان افراد با یا بدون نشانه بیماری، و زمانی که نشانه‌ها برای اولین بار تظاهر پیدا کردند، بررسی کنیم، زیرا مطالعات اطلاعات کافی را در مورد شرکت‏‌کنندگان خود ارائه ندادند.

نتایج این مطالعات تا چه حد قابل‌ اطمینان هستند؟

به‌طور کلی، مطالعاتی که تست‌های آنتی‌ژن را ارزیابی کردند، روش‌های دقیق‌تری را نسبت به مطالعات تست‌های مولکولی به کار گرفتند، به ویژه هنگام انتخاب شرکت‌کنندگان و انجام تست‌ها. بعضی اوقات، مطالعات تست را روی افرادی انجام ندادند که برای آنها در نظر گرفته شده بود، و از دستورالعمل‌های سازندگان برای استفاده از تست پیروی نکردند. در برخی از موارد تست‌ها در محل مراقبت از بیمار انجام نشدند. تقریبا تمام مطالعات (97%) به یک نتیجه منفی RT-PCR، به عنوان شواهدی از عدم ابتلا به COVID-19 متکی بودند. نتایج حاصل از برندهای مختلف متفاوت بودند، و تعداد کمی از مطالعات مستقیما یک برند تست را با برند دیگری از آن مقایسه کردند. در نهایت، همه مطالعات اطلاعات کافی را در مورد شرکت‏‌کنندگان خود ارائه ندادند تا بتوانیم قضاوت کنیم که آنها چه مدت نشانه‌های بیماری را داشته‌اند، یا اصلا نشانه‌ای را بروز داده‌اند یا خیر.

این به چه معنا است؟

برخی از تست‌های آنتی‌ژن به اندازه کافی دقیق هستند که اگر در افراد دارای نشانه بیماری استفاده شوند، بتوانند جایگزین RT-PCR باشند. در صورت نیاز به تصمیم‌گیری سریع در مورد مراقبت از بیمار، یا در صورت در دسترس نبودن RT-PCR، این امر بسیار مفید خواهد بود. تست‌های آنتی‌ژن برای شناسایی وضعیت شیوع بیماری‌ها، یا انتخاب افراد دارای نشانه بیماری برای انجام تست بیشتر با PCR، مفید هستند و امکان ایزوله کردن بیمار یا ردیابی تماس را فراهم کرده و بار (burden) خدمات آزمایشگاهی را کاهش می‌دهند. افرادی که نتیجه تست آنتی‌ژن آنها منفی است، ممکن است همچنان مبتلا به بیماری باشند.

تست‌های متعدد مولکولی قابل انجام در محیط مراقبت از بیمار، دقت و پتانسیل بسیار بالایی را برای استفاده نشان می‌دهند، اما هنگام ارزیابی آنها در شرایط واقعی، دستیابی به شواهد بیشتری از عملکرد آنها لازم است.

ما به شواهد بیشتری در مورد انجام تست‌های سریع در افراد بدون نشانه بیماری، دقت انجام مکرر تست، انجام تست در مراکزی به غیر از مراکز مراقبت سلامت مانند مدارس (از جمله انجام تست توسط خود فرد بیمار)، و مقایسه‌های مستقیم برندهای تست، با آزمایش‌کنندگانی که از دستورالعمل‌های سازندگان تست پیروی کنند، نیاز داریم.

این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟

این مرور، مطالعه قبلی ما را به‌روز می‌کند و دربرگیرنده شواهدی است که تا 30 سپتامبر 2020 منتشر شدند.